De Haddadiyyah zijn een gevaar voor onze samenleving en proberen zich voor te doen als Salafis, maar dat zijn ze eigenlijk niet. Je moet goed begrijpen dat een leek in de war raakt, omdat hij niet weet wie nu de waarheid spreekt. Als twee mensen zich voordoen als Salafis, en ze volgen allebei dezelfde geleerden en dezelfde boeken, wat moet een leek nu doen?
Ik zal een klein voorbeeld geven, om het proces duidelijk te maken. Er is een bekende discussie tussen de geleerden van de Sunnah. En waar ik op doel is het volgende:
“Is een persoon (wel een moslim), iemand die gelooft in de verplichting van het gebed, maar niet bidt, omdat hij lui is of geen zin heeft?”
Dit is de positie van Ahl Sunnah – de mensen van de waarheid, de Salafis, zoals Shaykh Salih Al-Fawzan, Shaykh ibn Uthaymeen, Shaykh Salih Al-Shaykh, Shaykh Rabee Al-Madkhali etc. Zij geloven allemaal dat er een meningsverschil is en dat er geen consensus is in deze kwestie. Shaykh Uthaymeen kies bijvoorbeeld positie A, maar andere geleerden van Ahl Sunnah kiezen positie B. Maar desondanks houden ze van elkaar en zijn ze beiden van Ahl Sunnah!
Wat zeggen de Haddadis? Denk aan Adil Al-Hamdan (die bekendstaat om zijn tahqiq werk), of Muhammad Shams Din – een verstopte Haddadi in Duitsland?
Dit is hun positie! Zij zeggen dat Positie B niet klopt, en dat er maar een positie binnen Ahl Sunnah is. Er is een consensus binnen Ahl Sunnah. Zij die zeggen dat er meningsverschil is (zoals Shaykh ibn Uthaymeen, Shaykh Salih Al-Fawzan) hebben het fout en begrijpen de Salaf niet. Degene die dit gelooft is eigenlijk een Murji’ of een Madkhali!
Dus de echte vraag is het volgende: Als de Haddadis zeggen dat er een consensus is, maar de Salafis zeggen dat er een meningsverschil is, wat kan een leek nu doen? Want beide partijen beweren de geleerden van de Sunnah te volgen, zoals Shaykh Al-Islam, of Shaykh Salih Al-Fawzan.
Heel simpel beste Moslim! Gewoon terugkeren naar de geleerden en controleren of zij dit wel echt allemaal geloven. En als je dit doet, zal je zien dat de Haddadis gewoon leugenaars zijn en een corrupte ideologie hebben en liegen over de Salaf.
| Shaykh Al-Islam zegt: “Takfīr verrichten (iemand ongelovig verklaren) op degene die het gebed verlaat is de bekende mening die is overgeleverd van de meerderheid van de salaf, van onder de ṣaḥābah en de tābiʿīn. Het punt van meningsverschil is over degene die het gebed erkent en verplicht acht, maar het vervolgens niet verricht. Wat betreft degene die het volledig verlaat zonder het als verplicht te erkennen, dan is hij een kāfir volgens consensus” [Majmu’ Al-Fatawa]. |
| De Permanente Commissie van het Koninkrijk Saoedi-Arabië, onder voorzitterschap van Ibn Bāz en met als leden de mashāyikh Bakr Abū Zayd, Ṣāliḥ al-Fawzān, ʿAbd Allāh ibn Ghudayān en ʿAbd al-ʿAzīz Āl al-Shaykh – fatwa nr. 18415: Vraag: Is het mogelijk dat een moslim een andere persoon ongelovig verklaart wanneer hij ziet dat die persoon daden verricht die volgens ons tot de tegenstrijdigheden van de islam behoren?Antwoord: Ahl al-Sunnah verklaren niemand van ahl al-qiblah (de mensen van de qiblah) ongelovig vanwege zonden, zolang die zonden niet worden toegestaan (ḥalāl geacht), zoals de khawārij en de muʿtazilah dat doen. Wie echter het gebed bewust verlaat, dan is hij een kāfir, zelfs al zegt hij dat het verplicht is. Dit is het correcte standpunt van de uitspraken van de ʿulamāʾ, zoals blijkt uit het bewijs betreffende het verlaten van het gebed. |
| Al-ʿAllāmah Shaykh Muḥammad ibn ʿUthaymīn:Hij zei: “Deze kwestie behoort tot de grote kwesties van kennis (min masāʾil al-ʿilm al-kubrā), en er is onder de mensen van kennis verschil over ontstaan – van de salaf en van degenen na hen. In zijn risālah over het oordeel van het verlaten van het gebed, zei hij رحمه الله:’Er is verschil van mening over deze kwestie onder de salaf, en er is niet overgeleverd dat iemand van hen heeft gezegd dat er géén meningsverschil over is.’ |
Dus de geleerden zijn aan de kant van de Salafis en niet de Haddadis. In verschillende artikelen zal ik aantonen vanuit de boeken van de Salaf dat er een meningsverschil is.
